اشکم دونه دونه از دیده روونه دل کرده بهونه
ای خدا دیده و دل هر دو تا خونه
دل من هنوز جوونه
نکنه تنها بمونه توی این عهد و زمونه
دل من هنوز جوونه
نکنه تنها بمونه توی این عهد و زمونه
هر دونه اشکی بر رخ بنشینه
از شاخه جوونی یک غنچه بچینه
اشکم دونه دونه از دیده روونه دل کرده بهونه
ای خدا دیده و دل هر دو تا خونه
دل من هنوز جوونه
نکنه تنها بمونه توی این عهد و زمونه
دل من هنوز جوونه
نکنه تنها بمونه توی این عهد و زمونه
ای دل گله کم کن که پرستار نداری
از شکوه حذر کن که خریدار نداری
هر دونه اشکی بر رخ بنشینه
از شاخه جوونی یک غنچه بچینه
اشکم دونه دونه از دیده روونه دل کرده بهونه
ای خدا دیده و دل هر دو تا خونه
دل من هنوز جوونه
نکنه تنها بمونه توی این عهد و زمونه
دل من هنوز جوونه
نکنه تنها بمونه توی این عهد و زمونه
مشب در سر شوری دارم
امشب در دل نـــــوری دارم
باز امشب در اوج آسمانــم
رازی باشد با ستارگانـــــم
امشب یکسر شوق و شورم
از این عالم گویـــــــــی دورم
از شادی پر گیرم که رســــــم به فلک
سرود هستی خوانم در بر حور و ملک
بر آسمانها غوغـــا فکنم
سبو بریزم ساغر شکنم
امشب یکسر شوق و شورم
از این عالم گویــــــــــی دورم
با ماه و پروین سخنــــی گویم
وز روی مه خود اثـــــری جویم
جان یابم زین شبها
ماه و زهره را به طـــــــرب آرم
از خود بی خبرم، ز شعف دارم
نغمـــــه ای بر لبها
زمن نگارم عزیزم خبر ندارد
به حال زارم عزیزم خبر ندارد
خبر ندارم من از دل خود
دل من از من عزیزم خبر ندارد
دل من از من عزیزم خبر ندارد
کجا رود دل عزیز من آخ که دلبرش نیست
کجا رود دل عزیز من آخ که دلبرش نیست
کجا پرد مرغ عزیزم که پر ندارد
کجا پرد مرغ عزیزم که پر ندارد
امان از این عشق عزیز من آخ فغان از این عشق
امان از این عشق عزیز من آخ فغان از این عشق
که غیر خونِ جگر ندارد
که غیر خونِ جگر ندارد
همه سیاهی ، همه تباهی ، مگر شب ما سحر ندارد
بهار مضطر عزیز من ، آخ، منالُ دیگــــــر
که آه و زاری اثر ندارد ، جز انتظار و جز استقامت
وطن علاج دگـــر ندارد
زهر هر دو سر بر سرش بکوبد
کسی که تیغ دو سر ندارد